Ken je dat gevoel, dat iets op het puntje van je tong ligt maar je het net niet uitgesproken krijgt? Dit is een metafoor voor de mensen die ik op mijn Core Dynamics pad tegenkom. Heel vaak zijn dat vrouwen of mannen met een inspirerend, sterk talent, maar hebben ze dat talent zelf nog niet ten volle benut of – in enkele gevallen – zelfs ontdekt… Sommigen voelen het wel aan, maar er echt voor gaan, vergt verandering.
Die change hebben Ruth Salomez en ik ook samen gerealiseerd. Toen ik haar voor de eerste keer zag, was ik enorm onder de indruk van haar schoonheid – zowel vanbinnen als vanbuiten. Ze besefte toen nog niet hoe onnoemelijk veel haar charismatische stylingtalent anderen weet te inspireren. Het was haar challenge zich bewust te worden van haar “power of style”. Die uitdagingen gingen we samen aan, stap voor stap, soms bescheiden, soms wijs en altijd met veel geduld. Vandaag helpt deze Queen of Style anderen om van binnenin het verschil naar buiten uit te maken. En dat vanuit haar eigen authentiek proces.IMG 0
Ruth’s authenticiteit is aanstekelijk en heeft me vaak geraakt. Dus heb ik haar gevraagd wat haar meest raakte tijdens ons pad samen.
"Als je me vraagt wat mij meest geraakt heeft, dan vraag ik me vooral af, wat niet? Jij bent voor mij een “eye opener”, in de zin van het (her)ontdekken van je ware zelf, je zuiver potentieel. Jij kijkt naar iemand met de consequentheid van een vader, de aanvaarding van een moeder en de creativiteit van een kind. Je laat me herinneren dat we allemaal deze kwaliteiten in ons dragen en deze allemaal ZIJN. Je liet me dankzij jouw eigen zoektocht ook zelf zoeken naar evenwicht.”
En wat heb je concreet geleerd tijdens ons traject samen, vroeg ik. “Om mezelf uit te drukken in daden” zei ze. “Jij leert kijken naar welke indruk ik zelf maak en spiegelt dit op een heel respectvolle manier. Met respectvol bedoel ik: op mijn tempo doch met de juiste intensiteit dat het wel de ogen opent. Jij beseft dat het geen zin heeft om mensen te bruuskeren met je inzichten, ook al zijn ze misschien juist. De persoon in zijn waarde zetten en laten vraagt om integriteit, zelfreflectie maar vooral eigenliefde. De connectie met je ware zelf.”
Ook ikzelf leer van contributers. Bij de ene is dat meer uitgesproken dan bij de andere; bij Ruth was mijn leerpad niet min. “Dat heb ik ook sterk aangevoeld en vooral geapprecieerd, Caroline” beaamde Ruth. “Ik heb jouw weg en eigen proces daarnaartoe voor een deel mee mogen beleven en heb zo geleerd om te vertrouwen in het zelf, vanuit consequentie, aanvaarding en creativiteit. Je wees me telkens terug op het vinden van evenwicht, en toonde me die kracht van heel dichtbij.”
Wat blijft haar ook nu nog het meeste bij? “Hoe ik wil, kan en mag connecteren met een ander. Want zo is het: je moet als het ware de toelating krijgen van de andere om te kunnen connecteren, om dichtbij te mogen komen. Zonder grenzen, poortwachters, maar tot in de rauwe essentie. Je moet willen kijken naar de ander en durven jezelf tonen. Zowel met je donkere als lichte kanten.”
Uiteindelijk botst iedereen dan wel eens met zichzelf. Staat daar plots die grootste muur waar we overheen moeten. Dus vroeg ik me af, welke uitdaging was dan voor haar het grootst? “De stap naar mijn zelfstandigheid. Jij ziet de dingen helder, meestal ver vooruit dan de meesten. Van daaruit ben je in staat om anderen hun pad te verlichten. Jij reikt een aantal tools aan, juist op dat moment waarop de beginselen van je eigen unieke weg liggen. Ook al leek het toen nog toekomst. Jij gelooft in mensen, ook wanneer die zelf de helderheid en bereidheid nog niet hebben om het zelf te kunnen. Je bent in staat om me te connecteren met en te herinneren aan mijn kwaliteit. Hoe je dit aanpakt is instinctief, intuïtief, creatief en vooral met een hoop vurige passie. Passie die oplaait in jouw ogen en de rest van je lichaam wanneer je bezield begint te spreken!”
Wat was me dat een inspirerend gesprek… je hoopt impact te hebben op mensen en je steentje bij te dragen in hun pad maar je verwacht niet dat die impact ook zo kan verwoord worden. Haar mooiste geschenk was het gedicht dat ze me gaf. Een heel bekend gedicht, over iemands essentie. “Ik geef je dit omdat je zo bijzonder en doch zo eenvoudig aanwezig bent. Soms in stilte, soms in vuur en vlam. Jouw liefde voor het leven is magnetisch en magisch. Jouw hartstocht en stuwende kracht zorgt ervoor dat blikken en harten zich openen.”
Dit gevoel is geheel wederzijds, Ruth. Jij hebt, of bent, Power!
De uitnodiging – door Oriah Mountain Dreamer
Het interesseert me niet wat je doet voor de kost; Ik wil weten waar je naar hunkert; en of je ervan durft te dromen het verlangen van je hart te vervullen.
Het interesseert me niet hoe oud je bent; ik wil weten of je het risico neemt voor gek te staan voor liefde, voor je dromen, voor het avontuur van levend zijn.
Het interesseert me niet wat je allemaal dwarszit; ik wil weten of je contact hebt gemaakt met de kern van je eigen verdriet. Of je bent geopend door de teleurstellingen van het leven; of je bent verschrompeld, je hebt afgesloten, uit angst voor de pijn. Ik wil weten of je pijn kunt verdragen; van mij en van jezelf, zonder weg te stoppen, vast te bijten.
Ik wil weten of je plezier kunt verdragen van mij en van jezelf, of je kunt dansen met overgave, extase toe kunt laten tot in de toppen van je vingers en je tenen, zonder te manen tot voorzichtigheid, tot realisme, of ons te herinneren aan menselijke beperkingen.
Het interesseert me niet of het verhaal dat je vertelt waar is, ik wil weten of je een ander kunt teleurstellen om eerlijk te zijn naar jezelf; of je verdenking van verraad kunt verdragen, zonder verraad te plegen aan je ziel. Ik wil weten of je trouw kunt zijn, en dus te vertrouwen.
Ik wil weten of je schoonheid kunt zien, ook als niet iedere dag even mooi is; en of je jouw leven kunt herleiden tot haar bron. Ik wil weten of je met falen kunt leven, het jouwe en het mijne, en nog aan de rand van het meer kunt staan, en JA kunt roepen tegen de zilveren gloed van de volle maan.
Het interesseert me niet waar je woont of hoeveel geld je bezit. Ik wil weten of je na een nacht vol verdriet en vertwijfeling, moe en gekneusd tot op het bot, kunt opstaan en doet wat gedaan moet worden voor de kinderen.
Het interesseert me niet wie je bent of waar je vandaan komt; Ik wil weten of je naast me zult staan als het er echt op aan komt en niet terug zult deinzen.
Het interesseert me niet wáár of wàt of met wìe je gestudeerd hebt; ik wil weten wat er van je overblijft als al het andere wegvalt. Ik wil weten of je alleen kunt zijn met jezelf; en of je werkelijk waardeert wat je gezelschap houdt in lege momenten.
Ken je dat gevoel, dat iets op het puntje van je tong ligt maar je het net niet uitgesproken krijgt? Dit is een metafoor voor de mensen die ik op mijn Core Dynamics pad tegenkom. Heel vaak zijn dat vrouwen of mannen met een inspirerend, sterk talent, maar hebben ze dat talent zelf nog niet ten volle benut of – in enkele gevallen – zelfs ontdekt… Sommigen voelen het wel aan, maar er echt voor gaan, vergt verandering.
Die change hebben Ruth Salomez en ik ook samen gerealiseerd. Toen ik haar voor de eerste keer zag, was ik enorm onder de indruk van haar schoonheid – zowel vanbinnen als vanbuiten. Ze besefte toen nog niet hoe onnoemelijk veel haar charismatische stylingtalent anderen weet te inspireren. Het was haar challenge zich bewust te worden van haar “power of style”. Die uitdagingen gingen we samen aan, stap voor stap, soms bescheiden, soms wijs en altijd met veel geduld. Vandaag helpt deze Queen of Style anderen om van binnenin het verschil naar buiten uit te maken. En dat vanuit haar eigen authentiek proces.IMG 0
Ruth’s authenticiteit is aanstekelijk en heeft me vaak geraakt. Dus heb ik haar gevraagd wat haar meest raakte tijdens ons pad samen.
"Als je me vraagt wat mij meest geraakt heeft, dan vraag ik me vooral af, wat niet? Jij bent voor mij een “eye opener”, in de zin van het (her)ontdekken van je ware zelf, je zuiver potentieel. Jij kijkt naar iemand met de consequentheid van een vader, de aanvaarding van een moeder en de creativiteit van een kind. Je laat me herinneren dat we allemaal deze kwaliteiten in ons dragen en deze allemaal ZIJN. Je liet me dankzij jouw eigen zoektocht ook zelf zoeken naar evenwicht.”
En wat heb je concreet geleerd tijdens ons traject samen, vroeg ik. “Om mezelf uit te drukken in daden” zei ze. “Jij leert kijken naar welke indruk ik zelf maak en spiegelt dit op een heel respectvolle manier. Met respectvol bedoel ik: op mijn tempo doch met de juiste intensiteit dat het wel de ogen opent. Jij beseft dat het geen zin heeft om mensen te bruuskeren met je inzichten, ook al zijn ze misschien juist. De persoon in zijn waarde zetten en laten vraagt om integriteit, zelfreflectie maar vooral eigenliefde. De connectie met je ware zelf.”
Ook ikzelf leer van contributers. Bij de ene is dat meer uitgesproken dan bij de andere; bij Ruth was mijn leerpad niet min. “Dat heb ik ook sterk aangevoeld en vooral geapprecieerd, Caroline” beaamde Ruth. “Ik heb jouw weg en eigen proces daarnaartoe voor een deel mee mogen beleven en heb zo geleerd om te vertrouwen in het zelf, vanuit consequentie, aanvaarding en creativiteit. Je wees me telkens terug op het vinden van evenwicht, en toonde me die kracht van heel dichtbij.”
Wat blijft haar ook nu nog het meeste bij? “Hoe ik wil, kan en mag connecteren met een ander. Want zo is het: je moet als het ware de toelating krijgen van de andere om te kunnen connecteren, om dichtbij te mogen komen. Zonder grenzen, poortwachters, maar tot in de rauwe essentie. Je moet willen kijken naar de ander en durven jezelf tonen. Zowel met je donkere als lichte kanten.”
Uiteindelijk botst iedereen dan wel eens met zichzelf. Staat daar plots die grootste muur waar we overheen moeten. Dus vroeg ik me af, welke uitdaging was dan voor haar het grootst? “De stap naar mijn zelfstandigheid. Jij ziet de dingen helder, meestal ver vooruit dan de meesten. Van daaruit ben je in staat om anderen hun pad te verlichten. Jij reikt een aantal tools aan, juist op dat moment waarop de beginselen van je eigen unieke weg liggen. Ook al leek het toen nog toekomst. Jij gelooft in mensen, ook wanneer die zelf de helderheid en bereidheid nog niet hebben om het zelf te kunnen. Je bent in staat om me te connecteren met en te herinneren aan mijn kwaliteit. Hoe je dit aanpakt is instinctief, intuïtief, creatief en vooral met een hoop vurige passie. Passie die oplaait in jouw ogen en de rest van je lichaam wanneer je bezield begint te spreken!”
Wat was me dat een inspirerend gesprek… je hoopt impact te hebben op mensen en je steentje bij te dragen in hun pad maar je verwacht niet dat die impact ook zo kan verwoord worden. Haar mooiste geschenk was het gedicht dat ze me gaf. Een heel bekend gedicht, over iemands essentie. “Ik geef je dit omdat je zo bijzonder en doch zo eenvoudig aanwezig bent. Soms in stilte, soms in vuur en vlam. Jouw liefde voor het leven is magnetisch en magisch. Jouw hartstocht en stuwende kracht zorgt ervoor dat blikken en harten zich openen.”
Dit gevoel is geheel wederzijds, Ruth. Jij hebt, of bent, Power!
De uitnodiging – door Oriah Mountain Dreamer